We kennen Kniepijn : directe, indirecte, mannelijke en vrouwelijke modellen. Maar ik denk en weet heel goed dat het vanzelfsprekend is, dat het overal is, dat het op elk moment om ons heen is, dat het altijd aanwezig is. Coaching maakt deel uit van ons dagelijks leven; we zijn voortdurend bezig met coaching. Onze teams, onze bedrijven en onze organisaties zijn betrokken bij coaching. Elke dag coachen we op het werk en coachen we tijdens vergaderingen, met onze teams, in de sportschool, thuis, op de golfbaan, in de bank, op de golfbaan. We coachen mensen over de hele wereld, waarbij iedereen uiteindelijk een coach wordt genoemd. Dus, wat is coachen en waarom doen we het?

De reikwijdte van het wel/niet zijn van een coach:

Een coachingsessie, of het nu voor een team, een bedrijf, een organisatie, een familie, een vriendschap, of een intieme relatie is, is geen gewone sessie. Het is een interactieve sessie die een gepassioneerde, ontdekkende, krachtige en bekrachtigende verschuiving teweeg kan brengen in het leven van de cliënt – op het werk, in het spel, in de relatie, met onszelf, in zelfontwikkeling, in verdiepend leren, in volwassen elektronica of op een alleen op een basis. Het is een unieke vorm van één-op-één positieve en creatieve energetische uitwisseling tussen twee of meer mensen, met als doel de persoonlijke ontwikkeling van de cliënten te vergemakkelijken. De hele coachingopdracht is bedoeld als een instrument voor zelfverbetering. Het is voortdurend in ontwikkeling, waarbij nooit uit het oog wordt verloren dat coaching het onmisbare instrument is voor persoonlijke ontwikkeling.

Wij gebruiken coaching op zeer ruime schaal, zelfs wanneer wij andere mensen van dienst zijn. Deze brede toepassing komt eerder tot uiting in de definitie van coaching, die een ‘zorgzaam aanwezige’ telefonische activiteit is tussen twee of meer personen, met het doel het bereiken van een of ander individueel, groeps- of organisatorisch resultaat te vergemakkelijken. Het is een korte interactie en daarin een zeer interactief gesprek dat de andere persoon helpt zijn/haar capaciteiten, gevoelens en/of activiteiten te vergroten.

In een sportanalogie die ik erg goed vind: stel je voor dat er drie mensen zijn: Coach, de klant en de fans. De fans kijken hoe hun team speelt, de coaches visualiseren hoe hun team speelt en deze mentale activiteit verandert het gedrag van de fans, dat op zijn beurt het gedrag van het team verandert. We raden een sportanalogie met onszelf aan: stel je voor dat we onze eigen coach zijn, dat wil zeggen, de mentale activiteit is begonnen, de coaches proberen te begrijpen wat ze willen bereiken en de fans houden hun adem in, spelen met theatrale bewegingen of met vieze gevoelens. Op het cruciale moment heeft de coach nog een keuze en telefoneren de fans om hun adem in te houden en vervolgens hun mentale vensters te openen voor dit beeld dat op het scherm verschijnt. En dit is de fysiologische verandering van gedrag of emotioneel gedrag bij de fans wier emoties zijn veranderd. Het is de tegenhanger van wat er gebeurt in de politiek of op elk ander gebied waar de geschiedenis zou kunnen worden beschreven als een spoor van beschamend gedrag of van een sociaal-economische situatie: kleine daden worden gesteld uit voornamelijk inertie of een gemiddeld asociaal gedrag dat zich onder de drempel van het bewustzijn bevindt.

Dit is wat coaching doet, het is een katalysator die een kettingreactie veroorzaakt die in de meeste situaties zelf-evoluerend is. Coaching is veel meer dan het beste in mensen naar boven halen. Het is een sfeer met het doel vier doelen te bereiken:

Coaching is een proces om uit te vinden wat we met onszelf doen, in de voorstelling.

Coaching is een schakel tussen leven en werk. Het is een focus van coaching niet een losstaand onderzoek. Het heeft twee interessante stadia, het eerste gaat over het ontwikkelen van leiderschap in een reeks groepen – van klein tot groot en tot de hoogste niveaus of posities. Het volgende stadium is het “ontwerpen” van een proces van leiderschap of een proces van actie. Hierbij gaat het erom uit te vinden wat de ander nodig heeft en wil om de gewenste doelen te bereiken of om vanuit een positie of niveau te groeien. Het geloof in Wantedperforming voorspellend stereotyperen (GP vermoord echt leiderschap) is het kenmerk van een coachende loopbaan. Dit is een bepalend kenmerk, een essentieel kenmerk van coaching.

leidinggevenden, managers, werknemers en teams van alle soorten zullen het fenomeen van echt leiderschap kunnen ervaren door de voordelen van coaching. In deze verdeling face-to-face of op afstand, kan het fenomeen coachend leidinggeven zeker worden ervaren.

Lees meer:

Kniekruk

Last van mijn knieén 

De menselijke ECD en het menselijk lichaam zijn een complex netwerk van levenloze organen die onderling verbonden zijn met een oneindig aantal dynamische cellen en netwerken, die via de hersenen worden doorgegeven. Het is dit netwerk van lichaam en geest dat ons zo doeltreffend helpt te begrijpen hoe wij functioneren, hoe wij ons voedsel eten, hoe wij slapen, hoe wij onze energie verwerken. Het algemene succes van de menselijke geest en het menselijk lichaam hangt af van een combinatie van omgevingen en bepaalde soorten programmering. Het is ook waar dat de hersenen op alle leeftijden opmerkelijk succesvol gedrag kunnen voortbrengen.

Veel coachingsmodellen gaan uit van de premisse dat een persoon bestaat uit een reeks lichamen. Het lichaam van het op het Westen gebaseerde PAG metaprogramma gebruikt bijvoorbeeld het concept dat een bepaald type lichaam invloed heeft op zowel de manier waarop mensen leven als op de manier waarop mensen sterven; het groepeert mensen daarom per lichaam vanaf jonge leeftijd. Dit is misschien een sterk vereenvoudigd concept, maar het biedt een eerste beginpunt. In meer verfijnde co-creatieve systemen wordt dit uitgebreid tot een reeks lichamen, mensen of gedachtevormen en tot mensen die voorheen misschien werden gezien als bestaande buiten hun lichaam. In deze laatste opvatting zijn onze emoties, gevoelens en gedrag ideologieën, maar geen halve Goden.

Concepten van macht, zelfvertrouwen, eigenwaarde, persoonlijke kracht zouden kunnen worden opgevat als flexibele manieren om zich te verhouden tot positieve levenservaringen. Als deze beschrijvende doelen vervolgens worden verfijnd naarmate de coachee groeit, worden ze steeds zelfbewuster, als een evenwicht op een continuüm tussen de relatieve successen van vele individuen.

Ieder van ons is, als gevolg van onze hardwired hersenen, ontworpen met een ideale gedragsnorm, een geïntegreerde set van persoonlijke regels en richtlijnen. Dat gezegd hebbende, de ideale gedragsnorm kan vrij gemakkelijk groeien, uitgroeien tot een ideale norm van persoonlijke kracht. Zodra onze persoonlijke omgeving in staat is om ondersteunend te worden, kunnen we die principes overnemen.

Een continuïteitsmodel met betrekking tot mens en werk zou ons in staat stellen mensen bewust te maken van hun inconsistenties, hun vooroordelen en de noodzaak hun ethische benadering voortdurend aan te passen om de uitdagingen aan te gaan en de spannende reis van het leven te navigeren.

Het co-creatieve model

Mensen, organisaties en bedrijven zijn afhankelijk van enkele individuen die door hun positieve instelling in staat zijn zeer flexibel te zijn en in te spelen op de behoeften van andere mensen. De mensen zelf beschikken over een goed ontwikkeld gamma van emotionele reacties die hen in staat stellen zich bezig te houden met een veelheid van activiteiten en om te gaan met een aanzienlijke diversiteit in henzelf en hun omgeving.

Ik ken zelfs cliënten die zouden zeggen: anonieme provocatie. Door dergelijke provocatie worden de deelnemers flexibeler ten opzichte van hun omgeving, in staat om hun veelzijdige vaardigheden en cognitieve vermogens te her-strategiseren. We mogen verwachten dat een dergelijke opeenvolging van procedures mensen zal helpen om hun wereld, percepties en criteria voldoende te evalueren, zodat ze ruime aanpassingen kunnen doen om hun doelen te bereiken.

Mensen en bedrijven maken het aanpassen aan veranderende situaties tot een van de vele taken van hun dag, een taak die onduidelijk kan zijn wanneer de automatische piloot of vermoeidheid toeslaat. Zonder deze alfa’s zouden we waarschijnlijk nog steeds moeten vertrouwen op bewuste strengen in het besluitvormingsproces. Creativiteit is niet iets dat kan worden vastgeplakt op één soort probleem of informatie; in plaats daarvan is het een autonomie van de verwerking van informatie, van middelen die de subjectieve werkelijkheid van een persoon in staat stellen beter gebruik te maken van zijn vermogen tot probleemoplossing.

De ideale manier waarop we de Alfa’s kunnen ontwikkelen zou zijn door een proces van zelfkennis. Zelfkennis is de manier waarop je het vermogen tot zelfreflectie kunt ontwikkelen. Sommige mensen hebben een aangeboren vermogen om een e-mail account aan te maken en een werkrelatie met een computer op te bouwen. Anderen hebben de vaardigheid ontwikkeld om snel hun eigen naam in te voeren in verschillende online geautomatiseerde diensten om wat gewoonlijk een internetprofiel of een Facebook-account wordt genoemd, aan te maken. Zelfkennis vereist echter een uitkomst van een dergelijk principe.

Lees meer:

Groene Vink 

Vecozo