Spirometrie is een techniek om te meten hoeveel lucht u in één seconde inademt. Het kan worden gebruikt om ademhalingsaandoeningen, zoals astma, vast te stellen en te controleren. Iemand ademt met regelmatige tussenpozen in een apparaat dat een spiroergometer wordt genoemd en dat lijkt op een kleine ventilator met meetsonde. De meting wordt dan digitaal of op papier weergegeven als geïnspireerd volume (IV) of verlopen volume (EV). Terwijl de adem door uw longen gaat, zetten ze uit en krimpen ze in reactie op uw activiteiten en emoties. Door deze verandering in omvang verandert ook de luchtdruk in de longen, die door het apparaat wordt gemeten als drukverschil op elk punt van de ademhaling van neus tot mond. Wanneer u inademt, zet de lucht uit, zodat er meer ruimte in uw longen ontstaat dan wanneer u uitademt, zodat er minder ruimte overblijft om opnieuw in te ademen. Dit betekent dat uw IV toeneemt wanneer u inademt en afneemt wanneer u uitademt. Hetzelfde gebeurt met je EV, maar dan in omgekeerde volgorde. Deze veranderingen worden inspiratoire drukken genoemd; deze drukken zijn echter niet allemaal zinvol voor de diagnose van longziekten of de beoordeling van de effectiviteit van ademhalingstrainingen. Veel belangrijker daarvoor zijn veranderingen in longvolume (LV), die uitdrukken hoeveel ruimte er in de long is op een bepaald moment tijdens inademing of uitademing:
Waarom wordt spirometrie gebruikt in de geneeskunde?
Als we ademen, zetten onze longen uit en trekken ze samen in reactie op de luchtdruk eromheen. Als we inademen, neemt de druk in de long toe. Als we uitademen neemt het volume van de long af, waardoor de druk in de long afneemt. Een verandering in de longdruk is een indicator van een longziekte, omdat het iemands vermogen om in en uit te ademen weerspiegelt. Een spirometer meet zowel de inspiratoire druk (het drukverschil tussen neus en mond) als de expiratoire druk (het drukverschil tussen mond en borstwand). Naast het longvolume zijn de inspiratoire en expiratoire druk van belang voor de beoordeling van de doeltreffendheid van ademhalingstraining voor astma of COPD en voor de diagnose van longaandoeningen.
Hoe wordt spirometrie in de geneeskunde gebruikt?
Spirometrie kan om verschillende redenen worden gebruikt, waarvan er hieronder enkele worden genoemd.
Diagnose van longziekten: Longfunctietests kunnen worden gebruikt om longziekten zoals astma, bronchitis, taaislijmziekte en longontsteking te diagnosticeren. Naast de veranderingen in longvolume meten longfunctietests ook de luchtwegweerstand, dat is de kracht van de vernauwing van de luchtwegen als reactie op een longziekte.
Beoordeling van de longfunctie: Longfunctietesten kunnen artsen helpen om de effecten van longziekten en de doeltreffendheid van behandelingen in te schatten. Longfunctietests kunnen helpen om te bepalen wat de beste behandeling voor astma en COPD is, zoals het gebruik van een inhalator of het gebruik van een inhalator met een verdamper, en of het misschien tijd is om met een behandeling te beginnen.
Evaluatie van longrevalidatie: Longrevalidatie richt zich op het verbeteren van het ademhalingsvermogen en de longfitheid bij patiënten met een longziekte. Longfitheid is het vermogen van de longen om fysieke activiteiten uit te voeren, zoals lopen of rennen. In de meeste gevallen is de eerste stap in de longrevalidatie het meten van de longfunctie.
Hoe doe je een spirometrie test?
Bereid de patiënt voor: Voordat u de test uitvoert, moet u uw patiënt informeren over de procedures en schriftelijke informatie geven over hun rechten tijdens de test. De patiënt mag geen medicijnen gebruiken of gezondheidsproblemen hebben die de resultaten kunnen beïnvloeden. De patiënt kan tijdelijk ongemak ondervinden van het spirometrieapparaat, zoals keelpijn of een droge mond.
Samenvatting
De functie van een spirometer is het meten van het longvolume, de ademhalingsdruk en het expiratoire longvolume tijdens de ademhaling. Spirometrie kan om verschillende redenen worden gebruikt, zoals diagnose van longziekten, beoordeling van de longfunctie en longconditie, en evaluatie van longrevalidatie.
Er zijn veel verschillende soorten spirometers en elke soort heeft een specifiek gebruik. Een draagbare spirometer is ontworpen voor gebruik tijdens alledaagse taken, zoals zitten in een stoel of huishoudelijk werk. Een spirometer in een ziekenhuis is ontworpen om zittend te worden gebruikt en is vaak aangesloten op een computer die de resultaten kan weergeven.
Het meest gebruikelijke type spirometer is de geforceerd expiratoir volume in 1 seconde (FEV1) test, die meet hoeveel lucht u uitademt, oftewel expiratoir longvolume. U ademt zo hard mogelijk uit en het apparaat meet hoeveel lucht er wordt uitgeademd. Dit type test is het nuttigst voor het diagnosticeren van astma en COPD en voor het beoordelen van de doeltreffendheid van ademhalingstraining.